Κάποιοι υποστηρίζουν παιχνιδιάρικα ότι η ζωή είναι ένα παιχνίδι... Με παιχνιδιάρικη διάθεση λοιπόν, ψάχνω για κομμάτια από το παζλ που όταν συμπληρωθεί θα αποκαλύψει εικονογραφημένη την απάντηση σε ένα δίλημμα που με απασχολεί από παλιά! Κομμάτια όπως τα παρακάτω:
Ο άνθρωπος που μπορεί και βλέπει όλα τα πλάσματα μέσα του και τον εαυτό του μέσα σε όλα τα πλάσματα, δε γνωρίζει καμιά θλιψη.
Ίσα Ουπανισάντ
Το εύρος των όσων σκεφτόμαστε και πράττουμε περιορίζεται από όσα αδυνατούμε να αντιληφθούμε. Κι επειδή αδυνατούμε να αντιληφθούμε την αδυναμία μας να αντιληφθούμε, δε μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα για να αλλάξουμε, αν δεν αντιληφθούμε πρώτα ότι η αδυναμία μας να αντιληφθούμε διαμορφώνει τις σκέψεις και τις πράξεις μας.
R. D. Laing
Οι επιρροές δείχνουν έναν δρόμο, οι επιλογές ανοίγουν το δρόμο. Και τα δύο πάντως έχουν να κάνουν με την ηλικία. Μέχρι μια ηλικία επηρεαζόμαστε πάρα πολύ - κι αυτό είναι φυσικό -, αλλά δυσυτυχώς κάπου σταματάει αυτό και πρέπει να πάρουμε τις αποφάσεις μας. Οι αποφάσεις βέβαια έχουν σχέση με τις επιρροές, αλλά πρέπει να είναι στο ύφος των επιλογών.
Θανάσης Λάλας
Υπάρχουν πολλοί δρόμοι για έναν άνθρωπο, αλλά ο πραγματικά δικός του δρόμος είναι αυτός που αν τον ακολουθήσει, ο πόθος του μεγαλώνει.
Μίρολαντ Πάβιτς
Man cannot discover new oceans unless he has the courage to lose sight of the shore.
Andre Gide
The only real voyage of discovery consists not in seeking new landscapes, but in having new eyes.
Marcel Proust
Όποιος φίλος/φίλη του blog βοηθήσει την προσπάθεια αυτή προσθέτοντας τα δικά του (ή τα "σχεδόν" δικά του) κομμάτια, θα μου δώσει μεγάλη χαρά! Μην περιμένετε βέβαια να σας περιγράψω το δίλημμα, είμαι ντροπαλός...
12 σχόλια:
γεια σου φίλε μου Παιχνιδιάρη!!
έχω την εντύπωση πως τα κομμάτια που ζητάς από τους φίλους και τις φίλες υπάρχουν ήδη μέσα στα αποφθέγματα που έχεις παραθέσει!!
Δεν τα βλέπεις;
Μήπως ψάχνεις για νέα τοπία, αντί να δεις με ... άλλο μάτι; ;)
Tα διλήμματα μας ωθούν στο να κάνουμε μία επιλογή, αλλιώς - δίχως αυτά εν πάση περιπτώσει -
κινδυνεύουμε να μείνουμε καθηλωμένοι στην επιρροή της ... επιρροής..
φιλιά
Καλημέρα Κατερίνα!
Σε ευχαριστώ πολύ για το πέρασμα και για τα λόγια σου, γέμισες χαρά το πρωινό μου!
Καλή σχολική χρονιά, φιλιά πολλά!
Κι όπως πάλι ανοίγει η παλιά πληγή
Ο θυμός σε πνίγει για όσα πια για πάντα έχουν χαθεί.
Κι όπως πάλι τρέχεις πάνω στη στροφή
Ξέρω δεν προσέχεις πόσα έχουν πια για πάντα κερδιθεί.
(Ν. Πορτοκάλογλου ελάχιστα παραλλαγμένος)
Καλημέρα Ταξιδιώτη!
Όλως τυχαίως, το τραγούδι αυτό το έπαιζα στην κιθάρα χθες...
Καλημέρα και πάλι!
Καλησπέρα και από εδώ Παιχνιδιάρη.
Δύσκολος ο γρίφος σου αφού δεν μας αποκαλύπτεις το δίλημμά σου... (άκου ντροπαλός παιχνιδιάρης:))
Ωστόσο ας κάνω μια προσπάθεια επειδή βλέπω ότι παίζεις πολύ με την "ματιά":
Είναι πιθανόν να υπάρχουν δύο ειδών ματιές, ένα σχίσμα που δημιουργήθηκε πιθανόν στην αρχή της ιστορίας: η ματιά με την οποία βλέπουν οι άνθρωποι το σύμπαν σαν κάτι το οποίο μπορεί να κατανοηθεί μέσω συστηματικής, λογικής ανάλυσης, αντί σαν κάτι το υπερφυσικό, το οποίο μπορεί να γίνει ορατό μόνο με ένα παθητικό δέος - θαυμασμό...
Iptamene Ollande, καλή βδομάδα!
Σ'ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη.
Πολύ ενδιαφέρον το σχόλιό σου.
Νομίζω ότι ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που ελπίζουν ότι θα χυθεί περισσότερο φως στα σκοτάδια τους και πως θα νιώσουν περισσότερο σοφοί, ήρεμοι και ολοκληρωμένοι (και συνεπώς... ευτυχισμένοι), αν πειστούν ότι τα πράγματα διέπονται από κάποιες "βασικές αρχές", αν προσπαθήσουν να ανιχνεύσουν αυτές τις "βασικές αρχές", και αν, αφού τις ανιχνεύσουν, καταφέρουν να συμπεριφέρονται "ορθολογικά, εντός πλαισίου" (η συμπεριφορά τους, δηλαδή, και οι τρόποι που αυτή εκδηλώνεται να είναι λογική συνέπεια αυτών των "βασικών αρχών").
Φαντάζομαι λοιπόν ότι οι άνθρωποι εκείνοι που:
έχουν πειστεί ότι το σύμπαν διέπεται από κάποιες "βασικές αρχές",
έχουν ανιχνεύσει τις "βασικές αρχές" που κατά τη γνώμη τους διέπουν τον κόσμο και ταυτόχρονα, από τη μια είναι "πεθαρχημένοι" ως προς αυτές ενώ από την άλλη βρίσκονται σε συνεχή εγρήγορση να τις αναθεωρήσουν μετά από καινούριες εμπειρίες,
ξέρουν τι πρέπει να κάνουν σε δύσκολες καταστάσεις και σε διλήμματα.
Τουλάχιστον "κατ' αρχάς"...
Και λέω φαντάζομαι, γιατί μου φαίνεται ότι απαιτεί μεγάλη πνευματική προσπάθεια για να φτάσει κανείς σε αυτό το επίπεδο...
Συνήθως, οι άνθρωποι στο κυνήγι της στιγμιαίας ηδονής, έχουν μια εύκολη - παθητική ίσως - στάση σε πνευματικά θέματα, αλλά και στη ζωή γενικότερα.
Οπότε λοιπόν, Iptamene Ollande, συμφωνώντας εμφατικά μαζί σου ότι κάποιος που υπογράφει σαν Παιχνιδιάρης δε μπορεί να δηλώνει και ντροπαλός ;)), θα μου επιτρέψεις να σε ρωτήσω λιγάκι προβοκατόρικα αν πιστεύεις ότι μια εναλλακτική ματιά στη ζωή "σαν κάτι το υπερφυσικό, το οποίο μπορεί να γίνει ορατό μόνο με ένα παθητικό δέος - θαυμασμό..." φαντάζει ως πιο εύκολος δρόμος από την ορθολογική ματιά;
Καλησπέρα και καλή εβδομάδα Παιχνιδιάρη,
ξεκινώντας βρίσκω ότι ορίζεις θαυμάσια την ισορροπία του ορθολογισμού με τις "βασικές αρχές":
από τη μια είναι "πειθαρχημένοι" ως προς αυτές ενώ από την άλλη βρίσκονται σε συνεχή εγρήγορση να τις αναθεωρήσουν μετά από καινούριες εμπειρίες,
Νομίζω ότι αυτή είναι και η απάντηση στην ερώτηση σου, που παρεμπιπτόντως δεν τη βρίσκω καθόλου προβοκατόρικη :))
Νομίζω απλά από τον τρόπο που έθεσες την ερώτηση, ότι ταύτισες αυτό που λέω ως "ματιά συστηματικής, λογικής ανάλυσης" με τον ορθολογισμό. Για εμένα διαφέρουν και μάλιστα πολύ.
Αν θέλεις ρίξε μια ματιά εδώ για τον ορθολογισμό:: http://sobaresapopseis.blogspot.com/2010/09/blog-post_22.html
Όταν έγραφα την απάντηση στην ερώτηση σου, βγήκαν πολλά πράγματα στην επιφάνεια τα οποία έγιναν μία ανάρτηση. Αυτή θα ήθελα να την δεις όχι σαν πιο ολοκληρωμένη απάντηση αλλά σαν ηθικός αυτουργός της :))
Καλή ανάγνωση και προβολή...
http://sobaresapopseis.blogspot.com/2010/10/blog-post.html
Iptamene Ollande, παρακολουθώ, όπως σου είπα, το blog σου. Η τελευταία σου ανάρτηση είναι πολύ όμορφη. Όπως και εκείνη σχετικά με τον Ορθολογισμό και τις αρχές του κατά Bertrand Russel (του οποίου έχω παραθέσει, σε παλαιότερη ανάρτηση μου, απόψεις του σχετικά με τα κίνητρα της ανθρώπινης συμπεριφοράς), είναι από τα κείμενα που εκτυπώνω και διαβάζω ξανά και ξανά μέσα στο μετρό ή όταν περιμένω σε κάποια ουρά δημόσιας υπηρεσίας (που συμβαίνει τακτικότατα λόγω του επαγγέλματός μου).
Θα ήθελα, αν έχεις διάθεση και χρόνο, να μου εξηγήσεις κάποια στιγμή τη διαφορά μεταξύ της ορθολογιστικής ματιάς και της ματιάς συστηματικής, λογικής ανάλυσης.
Πάντως, από την κουβέντα μας θυμήθηκα και ένα όμορφο απόφθεγμα του R. D. Laing το οποίο σπεύδω να ενσωματώσω στο παζλ...
Καλημέρα Παιχνιδιάρη,
ναι συμφωνώ με τα 4 κίνητρα του Russel, αν και διαφωνώ λίγο στην πρώτη παράγραφο... αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία :))
Για το Laing θα έλεγα ότι μάλλον καταλαβαίνουμε πολύ περισσότερα απ' όσα μπορούμε να εκφράσουμε. Παρ' όλα αυτά έχει μάλλον δίκιο στην "παραδοξολογία" του ότι πρώτα πρέπει να αντιληφθούμε ότι δεν μπορούμε να αντιληφθούμε. Μοιάζει λίγο με αυτή του Σωκράτη που ξέρει ότι δεν ξέρει τίποτα.
Για την εξήγηση που ζητάς προσπάθησα στην ανάρτηση να την δώσω αλλά μάλλον δεν τα κατάφερα τόσο καλά. Φταίνε οι εκφραστικές μου αδυναμίες. Θα μπορούσαμε να το συζητήσουμε μέσω ημέηλ αν θέλεις, αλλά δεν μπορώ να υποσχεθώ ότι εκεί θα τα καταφέρω :))
Να είσαι καλά και να έχεις μια όμορφη μέρα.
Ευτυχώς βρέθηκε αυτό ως από μηχανής θεός για να με σώσει. ;-)
http://radicaldesire.blogspot.com/2010/10/blog-post_12.html
To παιχνίδι αυτό που ξεκίνησες είναι πολύ ωραίο. Είχα ξαναπεράσει αλλά δεν ήξερα τι να γράψω. Τελικά νομίζω πως βρήκα κάτι που ταιριάζει στην ανάρτηση. Είναι ένα μπλογκ, ίσως το γνωρίζεις ήδη, "Ξάνθη φιλοσοφείν" λέγεται. Εκεί λοιπόν, στα πλάγια της σελίδας, διάβασα πολλά ωραία κάποια από τα οποία θα μπορούσαν ίσως να χωρέσουν στο παζλ.
Η διεύθυνση είναι: nekthl.blogspot.com
Δημοσίευση σχολίου