Bora 2

Αστραπές και βροντές φοβερές
Κεραυνοί μαχαιριές σχίζουν τον ουρανό
Όλη τη μέρα βρέχει αίμα

Και τη νύχτα οι πληγωμένες ψυχές
Βυθισμένες στη σκιά των Εγώ
Ψάχνουν λύτρωση στο φευγιό και στο ψέμα

Αγαπημένες μορφές και ματιές
Σαν άγγελοι προβάλλουν μες στο κρύο
Έχουν υπάρξει και αυτές
Στο μηδέν και στο δύο.

Γενέθλια

Στη θάλασσα που οι ψυχές ξεπλένονται από τον Ζέφυρο

Κολύμπησα σήμερα κι ήταν σαν τότε που ήμουν έμβρυο

Σαν τότε που ήμουν ιδέα που δε συλλήφθηκε ή που ξεχάστηκε

Σαν τότε που ένιωσα ευγνώμων για ό,τι βίωσα και για ό,τι χάθηκε

Τη θάλασσα που λούζει αιώνια ο ήλιος και η βροχή

Την ταξιδεύω με ένα βαπόρι από την Ανατολή ως την Δύση

Στο κατάρτι του στέκεται σήμερα και τιτιβίζει ένα πουλί

Που πριν το σκοτάδι προς το νησί θα φτερουγήσει