Τετάρτη 22 Ιουλίου 2009

Blogging at work

Ο Οδυσσέας, πολυμήχανος ον, είχε αφήσει τους ναύτες να του κλέψουν τον ασκό κι όταν αυτοί, ωθούμενοι από την περιέργεια, τον άνοιξαν οι αέρηδες, που ξεχύθηκαν έξω, με μιας τους αποπροσανατόλισαν και τους καραβοτσάκισαν. Έτσι ο ραδιούργος, ο Οδυσσέας, και άμοιρος ευθυνών ήταν, αλλά και το ταξίδι του κατάφερε για μιαν ακόμη φορά να το μακροημερεύσει, κερδίζοντας πολύτιμο χρόνο, για να 'χει να αναρωτηθεί: "τελικά, θέλω ή δε θέλω να φτάσω μια μέρα στην Ιθάκη;".
http://mathandliterature.blogspot.com/

έτσι είναι οι άνθρωποι...φοβισμένοι με διαλείμματα θάρρους...λέει ο νίτσε στον ζαρατούστρα του...οι τρεις μεταμορφώσεις του πνεύματος είναι καμήλα-λιοντάρι-παιδί...πρέπει να γίνουμε λιοντάρια ...να τα βάλουμε με τον δράκοντα...κι όταν νικήσουμε τα "οφείλεις" του δράκοντα και κερδίσουμε την ελευθερία μας, να γίνουμε παιδιά...μια καινούρια αθωότητα..ένα μεγάλο ναι...αλλά δεν είμαστε καν καμήλες...οπότε είναι λίγο νωρίς...βασιλεύει ο φόβος ακόμα...
http://outcastpoetry.blogspot.com/

2 σχόλια:

Katerina Kalfopoulou είπε...

γεια σου Νίκο

Σε ευχαριστώ, και από δω, που διαβάζεις τις αναρτήσεις μου...

Συγχαρητήρια και σε σένα για το ωραίο σου blog.

Παιχνιδιάρης είπε...

Να σαι καλά, Κατερίνα!

Σου ομολογώ ότι πολλές φορές τα κείμενα σου με έχουν προβληματίσει δημιουργικά. Αυτή η ατάκα σου δε ("τελικά, θέλω ή δε θέλω να φτάσω μια μέρα στην Ιθάκη"), μου έδωσε αρκετή τροφή για σκέψη...