Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

Η ζωή θέλει ταλέντο

"Ταλέντο είναι η ικανότητα να παίρνεις δυο παλιά και συνηθισμένα πράγματα που τα ξέρει όλος ο κόσμος και να τα συνδυάζεις μεταξύ τους με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργείται κάτι καινούριο (επινοητικότητα)." Amos Oz, συγγραφέας.

"...υπάρχουν δυο λογιών ταλέντα. Το ένα είναι το ταλέντο της κατασκευής... δηλαδή η ικανότητα να κατασκευάζεις διάφορα πράγματα... Για να τα ζωντανέψεις (τα πράγματα αυτά), πρέπει να τα ακουμπήσεις με το δάχτυλο και να πάρουν φωτιά, να πάρουν ζωή. Αυτό είναι το δεύτερο ταλέντο, το οποίο είναι και το σπάνιο..." Δημήτρης Μυταράς, ζωγράφος.

"Η ουσία του ταλέντου βρίσκεται στο ότι ανοίγει μια πόρτα στη συγκίνηση και στη φαντασία των άλλων, στο να ανταποκρίνεται δηλαδή σε ένα συλλογικό όραμα..." Θόδωρος Αγγελόπουλος, σκηνοθέτης.

"Υπάρχουν δυο απειλές για το ταλέντο. Η μια απειλή είναι η ανάγκη της επιβίωσης, ο βιοπορισμός... Η άλλη απειλή είναι ακόμη πιο επικίνδυνη και λέγεται αναβλητικότητα, το να λες 'άσε, θα το κάνω αύριο, τώρα είμαι πνιγμένος'. Στην πραγματικότητα μόνο όταν είσαι πνιγμένος μπορείς να κάνεις κάτι." Τίτος Πατρίκιος, ποιητής

"Ένας άνθρωπος μπορεί να μην εκδηλώσει το ταλέντο του επειδή νομίζει ότι πρέπει να κάνει οικογένεια, να φροντίσει τους ηλικιωμένους γονείς του, να βάλει σε τάξη τη ζωή του, να μείνει στο χωριό και να μην ταξιδεύει ποτέ... Η άνεση είναι ο προθάλαμος του πνευματικού και του δημιουργικού θανάτου." Mike Leigh, σκηνοθέτης

"Με απασχολεί πολύ ότι λειτουργώ καλύτερα καλλιτεχνικά σε περιόδους απόστασης από τη ζωή, που δεν ζω σε μια σχέση ή δεν ζω τόσο με τους άλλους κι αναρωτιέμαι αν αυτό το πράγμα θα συνεχιστεί για όλη μου τη ζωή - είμαι ήδη 35 χρονών και σκέφτομαι κατά πόσο η απόσταση θα είναι πάντα αυτή που θα μου φέρνει καλλιτεχνικά δώρα κι αν η προσωπική ευτυχία, το δόσιμο και η έντονη προσωπική ζωή θα μου στερούν και την καλλιτεχνική ισορροπία μου." Φοίβος Δεληβοριάς, τραγουδοποιός.

"Να εύχεσαι το ταλέντο σου να είναι μεγαλύτερο από τη φιλοδοξία σου. Διότι άν έχεις φιλοδοξία να γίνεις μεγάλος ζωγράφος, μουσικός ή οτιδήποτε άλλο αλλά δεν επαρκείς, τότε θα βασανίζεις τους γύρω σου. Θα είσαι αυτός που παραπονιέται ότι δεν τον προσέχουν, θα βάζεις τους πάντες να σε προβάλλουν, θα είσαι πάντα δυσαρεστημένος ότι δεν σε αναγνωρίζουν και σε κυνηγάνε επειδή σε ζηλεύουν." Δημήτρης Μυταράς, ζωγράφος.

9 σχόλια:

ταξιδιώτης είπε...

Καλησπέρα,
Μου άρεσε η τοποθέτηση του Mike Leigh. Το έχουμε ξανασυζητήσει το θέμα. Χωρίς ίσως να προσθέτω κάτι, απλά θα σχολίαζα πως, εκτός από την άνεση, και ο φόβος (απέναντι στο άγνωστο, δηλαδή ο φόβος να παίξεις στο παιχνίδι της ζωής)είναι προθάλαμος του ψυχοπνευατικού θανάτου.

Παιχνιδιάρης είπε...

Πράγματι, φίλε Ταξιδιώτη, το έχουμε συζητήσει το θέμα κατ' ιδίαν.

Είπα απλώς να κανω ένα πρόχειρο "ρεπορτάζ" που θα κατέληγε στην κουβέντα του Δημήτρη Μυταρά: "Να εύχεσαι το ταλέντο σου να είναι μεγαλύτερο από τη φιλοδοξία σου...".

Την κουβέντα αυτή τη διάβασα σε μια συνέντευξή του ζωγράφου (του οποίου το έργο αγνοώ) στην FAQ. Με τάραξε γιατί μου θύμησε μια προσωπική εμπειρία που με είχε πικράνει...

Κάποτε φιλοδοξούσα να κάνω Phd στο αντικείμενο των σπουδών μου και έπειτα ακαδημαϊκή καριέρα. Δεν πίστευα πολύ στις δυνάμεις μου και ζήτησα τη γνώμη από έναν καθηγητή μου. Ο τελευταίος αποτελούσε -και αποτελεί- πρότυπο ερευνητή και δασκάλου για εμένα. Έκρινα ότι με ήξερε αρκετά καλά (είχα παρακολουθήσει όσα μαθήματα δίδασκε στο μεταπτυχιακό και, επιπλέον, ήταν ο επιβλέπων καθηγητής της διατριβής μου) και προσδοκούσα ότι θα είχε παρατηρήσει τη συνεχή βελτίωση της απόδοσής μου και ότι θα με ενθάρρυνε να προχωρήσω με την "φιλοδοξία" μου (όπως είχε πράξει για άλλους 2-3 συμφοιτητές μου). Κατά τη γνώμη του όμως οι όποιες δυνατότητές μου δεν επαρκούσαν για να πετύχω τον στόχο μου...

Katerina Kalfopoulou είπε...

καλά και είναι δυνατόν αυτό να στάθηκε αιτία να σε αποτρέψει από τις "φιλοδοξίες" σου!!! Τρελαίνομαι όταν ακούω τέτοια.
(κι εμένα ο μαθηματικός μου στην Γ' Λυκείου μου είπε πως δε θα μπορούσα να γίνω ποτέ μαθηματικός, επειδή δε θα έγραφα στις πανελλαδικές καλά...
Τον είχα σε εκτίμηση πριν από αυτό. Μετά, επειδή εγώ ήθελα πολύ να γίνω μαθηματικός αποφάσισα να γίνω και πήγα στις πανελλαδικές κι έγραψα 20!...)

Κι επίσης ξέρω έναν εξαίρετο καθηγητή, πρώτο όνομα στην ΑΣΟΕ, που ως φοιτητής ήταν ρέμπελος.

ΓΜΤ! Γιατί ακούτε τους μεγάλους???

καλό απόγευμα

Παιχνιδιάρης είπε...

Δεν ήταν η αιτία ο καθηγητής, Κατερινά. Ήταν η αφορμή να αναθεωρήσω λίγο τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα, να ξαναζυγίσω τις
"επιθυμίες" μου και να ξεχωρίσω τις δικές μου από εκείνες των "δικών" μου, και να τσαμπουκαλευτώ και λιγάκι...

Katerina Kalfopoulou είπε...

έχει πλάκα,γιατί κι εγώ σήμερα είδα τι απάντησες σε σχόλια που σου άφησα παλιότερα...

λοιπόν, πραγματικά μου ανοίγεις τα μάτια... Βλέπω τη γενιά "1980+", υπό άλλη γωνία, διαβάζοντας τις αναρτήσεις σου.
[ όχι πως σε θεωρώ και Μ.Ο. της γενιάς σου, αντιθέτως...
Παρεμπιπτόντως να πω πως από Στατιστική δεν ξέρω παρά τα άκρως απαραίτητα, όσα δηλαδή διδάσκω στη Γ΄Λυκείου Γ.Π. Δεν ασχολήθηκα ποτέ για διάφορους λόγους που δεν είναι της ώρας να πω, και πολύ στεναχωριέμαι που έννοιες όπως "η πιθανότητα ανοχής" που μου έγραψες σε ένα σχόλιο με κάνουν να ψάχνομαι!!! (καλό μου κάνει..., αλλά δε φτάνει :), πρέπει να τα διαβάσω σωστά αυτά, κάποια στιγμή.]



Νομίζω πως αυτό το "θέλω ή δε θέλω να φτάσω στην Ιθάκη" το σκέφτηκα διαβάζοντας ένα ποίημά σου... Αυτό, στο οποίο με πολλή τόλμη ξετύλιγες το ένα μετά το άλλο τα ερωτήματά σου για το τι θέλεις. Άρα είναι κάτι σαν αυτό που λένε οι φιλόλογοι "δάνειο και αντιδάνειο". :-)
Γι' αυτό έχει πλάκα το διαδίκτυο...

τώρα πρέπει να φύγω, αλλιώς θα σου έλεγα με ποια ανάρτησή σου είχα γελάσει πολύ...
επιφυλάσσομαι

καλό απόγευμα

Παιχνιδιάρης είπε...

Καλημέρα Κατερίνα,

Η στατιστική γενικά δεν με ενθουσίασε σαν αντικείμενο. Με ενθουσίασε όμως το υπόβαθρό της, η Θεωρία Πιθανοτήτων. Δεν έχω σοβαρή μαθηματική παιδεία, νομίζω όμως ότι η Θεωρία Πιθανοτήτων είναι ο κλάδος των Μαθηματικών ο οποίος "φωλιάζει" όλους τους άλλους κλάδους... Όσο για τον όρο "πιθανότητα ανοχής", αυθόρμητα μου προέκυψε, όπως ξέρεις, τα κείμενά σου με εμπνέουν...

Όσο τώρα για την ανάρτηση που σε έκανε να γελάσεις, υποψιάζομαι ότι είναι εκείνη με τον φίλο μου τον Δ. που μελετούσε διαφορικές εξισώσεις στο γραφείο του στην τράπεζα (!!!).

Θέλω ή δε θέλω να φτάσω στην Ιθάκη?
;-)

Katerina Kalfopoulou είπε...

Σωστά μάντεψες. Με αυτήν την ανάρτηση που λες, γέλασα.
[...αλλά νομίζω πως είναι και η μόνη που διέπεται από φαιδρότητα! :)]

Κι αν υποθέσουμε πως τώρα θέλεις να φτάσεις στην "Ιθάκη", δε γίνεται να αποκλείσουμε πως θα πάψεις να το θέλεις, όταν θα έχεις φτάσει!

[Μου έδωσες πάλι θέμα!!!
Χθες βράδυ πήρα και διάβαζα ένα βιβλίο, για να κάνω την επόμενη ανάρτηση...
χχχ, έχει πλάκα το διαδίκτυο!
Το ξέρεις πως το internet, έχει ως δεύτερο συνθετκό το "net" που προέρχεται από το "νέω",που σημαίνει πλέκω!?
Έτσι πλέκονται τώρα οι σκέψεις μας μεταξύ τους και ίσως και οι φόβοι που λέει κι ο ταξιδιώτης.]

καλό ΠΣΚ

Παιχνιδιάρης είπε...

Καλή βδομάδα, Κατερίνα!

Μου άρεσε ιδιαίτερα η τελευταία ανάρτησή σου:
http://mathandliterature.blogspot.com/2009/11/blog-post_06.html?showComment=1257718223336#c5777557401787011882

Όπως θα φαντάζεσαι, μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα...

Σ' ευχαριστώ!

Katerina Kalfopoulou είπε...

Χαίρομαι!

Έχεις δίκιο για το "διδακτικό ύφος"...Μου προκύπτει ενίοτε ένας "διδακτισμός", αλλά μη δίνεις σημασία :)

[Στο βάθος ο γιος μου είναι πολύ πιο ώριμος από μένα...
Ίσως γι' αυτό όταν μιλάω έτσι -διδακτικά- συνήθως με ακούει ;-)
Από την άλλη, όμως, δεν υπάρχουν κανόνες και συνταγές για όλα...
Επιλέγουμε προσεκτικά κι όταν είμαστε μικροί κι όταν δεν είμαστε... ]