Οι σχέσεις μου οι φοβισμένες
Και τα αγχωμένα όνειρά μου
Πικραμύγδαλα πάνω στο χώμα
Διαλύονται μόνα
Τo πιο γλυκό απόγευμα του χρόνου
Ψιλή βροχή πότιζε την αυλή μου
Και τα γυμνα κλαδιά του κουρασμένου δένδρου
Πλένονταν για ώρα
Απόψε το φεγγάρι είναι μισό
Μα όταν θα ξημερώσει
Τα πικραμύγδαλα πάνω στο χώμα
Θα έχουν γίνει χώμα, καινούριο χώμα
3 σχόλια:
…Κι απ΄το φρέσκο χώμα ένα μικρό δέντρο θα φυτρώσει
Είναι το δέντρο της Αλήθειάς σου
Η λαχτάρα σου να βρεις εσένα, οι ρίζες του
Νερό του, η Ζωή σου
Και μια νύχτα στο φως της πανσελήνου, Θα δεις
Θα δεις τα όνειρά σου
Να κρέμονται λαχταριστά στα γερμένα κλαριά του
Έτοιμα για σένα. Άξιζε τελικά που περίμενες.
Αγάπη μου, σε ευχαριστώ για τα υπέροχά σου λόγια! Μα, πάνω απ' όλα, σε ευχαριστώ για το ταξίδι!
Εγώ σε ευχαριστώ ωραίε μου Συνταξιδιώτη!
Δημοσίευση σχολίου