Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Ζητούμενο λοιπόν είναι η τόλμη και το θάρρος

...Για να αποφασίσει κανείς "πού θέλει να πάει" και για να στηρίξει, στη συνέχεια, τις επιλογές του.

Επιλογή σημαίνει θυσία. Θυσία δημιουργικότητας, αισθήματος ολοκλήρωσης και, πιθανόν, αισθήματος αυτοσεβασμού, αν μιλάμε για εύκολη επιλογή... Αν όχι, τότε απαιτείται θυσία βολέματος. Δηλαδή ρήξεις με δεσμά του παρελθόντος και έντονα συναισθήματα φόβου, αγωνίας, μοναξιάς, και αμφισβήτησης...

Γράφει ο Irvin Yalom στον πρόλογο του μυθιστορήματός του «Ο Δήμιος του Έρωτα» (εκδ. ΑΓΡΑ, 2003) ότι “η θεμελιώδης αγωνία του ανθρώπου ξεπηδά απ’ τις απόπειρές του, συνειδητές ή ασυνείδητες, να χειριστεί τα σκληρά γεγονότα της ζωής, τα δεδομένα της ύπαρξης”, καθώς και ότι “είναι δυνατόν ν’ αντιμετωπίσουμε τις αλήθειες της ύπαρξης και να χαλιναγωγήσουμε την ισχύ τους προς όφελος της προσωπικής μας αλλαγής και ωρίμανσης”. Από τα «δεδομένα της ύπαρξης» ξεχωρίζει τα εξής τέσσερα:

1. Το αναπόφευκτο του θανάτου για μας και γι αυτούς που αγαπάμε.

2. Η ελευθερία να φτιάξουμε τη ζωή μας όπως τη θέλουμε.

3. Η έσχατη μοναχικότητά μας.

4. Η απουσία οποιασδήποτε προφανούς σημασίας ή νοήματος στη ζωή.

Το πρώτο από τα τέσσερα «δεδομένα της ύπαρξης» μας δημιουργεί ένα βαθύ άγχος, γιατί σημαίνει ότι η επιθυμία μας να συντηρηθούμε στην ίδια μας την ύπαρξη (να μην πεθάνουμε ποτέ) είναι καταδικασμένη. Η αντίδρασή μας στην πραγματικότητα του θανάτου είναι είτε να τον αποφεύγουμε (έχοντας π.χ. μετατρέψει στο νου μας το θάνατο σε τέρας), είτε να τον αρνιόμαστε (πιστεύοντας σε κάποια προσωπική μας ιδιαιτερότητα που μας κάνει άτρωτους, ή πιστεύοντας σε έναν υπέρτατο σωτήρα που θα μας επαναφέρει…). Για τον Γιάλομ, το άγχος θανάτου είναι ο πατέρας όλων φόβων…

Σχετικά με το δεύτερο, κατά τον Yalom ελευθερία σημαίνει ότι ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος για τις επιλογές, για τις πράξεις του και για την κατάσταση της ζωής του. Επειδή συχνά οι αποφάσεις είναι δύσκολες (γιατί οι επιλογές αποκλείουν - εμπεριέχουν την παραίτηση από κάτι), η ευθύνη της ελευθερίας μάς δημιουργεί αγωνία, η οποία αποδυναμώνει ακόμη περισσότερο τη δύναμή μας να παίρνουμε αποφάσεις. Η ανάληψη της ευθύνης για τις επιλογές της ζωής μας δεν αρκεί για την αλλαγή της στάσης μας. Για να επιτευχθεί η αλλαγή χρειάζεται μια πράξη βούλησης/επιθυμίας…

Όσον αφορά στην υπαρξιακή μας απομόνωση, αυτή αναφέρεται στο αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στον εαυτό μας και στους άλλους, ένα χάσμα που υπάρχει ακόμη κι αν διαθέτουμε βαθιά ικανοποιητικές διαπροσωπικές σχέσεις. Μια συχνή και σθεναρή απόπειρα να λυθεί η υπαρξιακή απομόνωση είναι η υποχώρηση των ορίων του ατόμου, το χάσιμο μέσα στον άλλον…

Τέλος, είμαστε πλάσματα που αναζητούν ένα νόημα. Το νόημα παρέχει μια αίσθηση ελέγχου των τυχαίων, ασύνδετων συμβάντων που μας κάνουν να νιώθουμε αβοήθητοι ή μπερδεμένοι (γιατί μας επιτρέπει να τα βάζουμε σε τάξη). Επίσης, το νόημα γεννάει αξίες, και οι αξίες έναν κώδικα συμπεριφοράς. Όσο πιο συγκεκριμένα επιδιώκουμε νόημα και βεβαιότητα μέσα σε ένα σύμπαν που δεν διαθέτει κανένα από τα δύο, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να το ανακαλύψουμε…

Αυτά για την ώρα...

11 σχόλια:

φτερό στον άνεμο... είπε...

Άντε παιδιά....μπαίνω και ξαναμπαίνω..ξεκινήστε την κουβέντα! Αμάν!!!! Πού πήγατε!!? Α κατάλαβα...δεν τολμάτε ε;;; αχαχαχαχα
Φιλιάααααααααα και καλημερούδια

Ανώνυμος είπε...

χαίρετεεεεεεεεεεε

εεε τι κοιτάτε! Ναι, φερετζές είναι! Είδα και άλλον ιπτάμενο αναγνώστη και μπήκα και γω!
ΘΕΛΕΙ ΤΟΛΜΗ Η ΖΩΗ ΛΕΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
ΖΗΤΩ Η ΤΟΛΜΗ ΖΗΤΩ Η ΤΟΛΜΗ, αλλά τον φερετζέ όλα κι όλα, δεν το βγάζω. Καλησπέρα!

Παιχνιδιάρης είπε...

Φτερό μου, καλημερούδια και καλή βδομάδα! Σ’ ευχαριστώ που άνοιξες με τόσο γλυκό τρόπο την κουβέντα!

iptamene ferenze, καλημέρα και καλή βδομάδα και σε σένα! Οφείλω να ομολογήσω ότι το όνομά σου είναι αρκετά παιχνιδιάρικο! Καλώς ήλθες στο blog και στην παρέα μας!

Η τόλμη είναι λοιπόν το ζητούμενο. Γιατί «ό,τι μας μένει τελικά είναι ακριβώς ό,τι τολμήσαμε», όπως σημειώνει η Κατερίνα των Μαθηματικών και της Λογοτεχνίας!

Τόλμη για όνειρα, τόλμη για μια ζωή με περισσότερη ικανοποίηση από τις επιλογές και από τις πράξεις μας και λιγότερους συμβιβασμούς με τον φόβο. Ο οποίος φόβος εκμεταλλεύεται το ρόλο του μηχανισμού που «μας προφυλάσσει από τον θάνατο…» και μας ελέγχει, όπως αλληγορικά μας περιέγραψε ο φίλος Ταξιδιώτης!

Οι δυσκολίες είναι ευκαιρίες που μας δίνουν τη δυνατότητα να στοχαστούμε λιγάκι βαθύτερα γύρω από τα υπαρξιακά μας –γι’ αυτό ίσως και να αξίζουν ένα φιλάκι (πεταχτό όμως!), Ανοιχτά Πανιά μου! Αφού ξεκαθαρίσουμε τις αρχές μας, τις αξίες μας αλλά και τη θεώρησή μας για τον κόσμο, ίσως μπορέσουμε να πούμε με περισσότερη συνείδηση και τόλμη Ναι ή Όχι σε όποιον χτυπάει την πόρτα…

Φτερό μου, έγραφες ότι «η τόλμη είναι το δυσκολότερο πράγμα μετά τον πόνο, γιατί έχει μέσα της πολύ από αυτόν… γιατί, όταν τολμάς αλλάζεις, που σημαίνει ανατρέπεις… μα αυτό δεν έχει να κάνει πάντα μόνο με εμάς... και δεν έχει να κάνει πάντα μόνο με 'χτίσιμο' αλλά και με γκρέμισμα, και αυτό είναι το δύσκολο... αν, για παράδειγμα, τολμήσω να εγκαταλείψω τη δουλειά μου, να μετακομίσω, να χωρίσω, τότε κάτι γκρεμίζω για να χτίσω. Και αυτό θα πονέσει ίσως εμένα αλλά ίσως και άλλους.» και μας έδειξες πόσο ευαίσθητος και τρυφερός άνθρωπος είσαι! Μας γράφεις επίσης ότι «θαυμάζεις τους ανθρώπους που ξέρουν για ποιο πράγμα αξίζει να τολμήσουν, γιατί… αν βρεις τι θες, τότε βρίσκεις και την τόλμη να το ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ.», κι εγώ παίρνω πάσα να σας παραπέμψω σε μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση για αυτούς που ψάχνουν το νόημα στο «έχειν» και για αυτούς που ψάχνουν νόημα στο «είναι», από ένα όμορφο και ενδιαφέρον blog: http://fractalx.blogspot.com/search/label/%CE%A3%CF%84%CE%B7%20%CF%86%CF%89%CE%BB%CE%B9%CE%AC%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%BC%CE%BF%CF%81%CE%AC%CE%BD%CF%89%CE%BD

Προσωπικά πάντως είμαι υπέρ των συνθέσεων…

Katerina Kalfopoulou είπε...

γεια σας!
΄Eλειπα το ΠΣΚ και σας έχασα :)
Χαίρομαι που διευρύνεται η παρέα.

Στα βιαστικά να πω, κάνοντας μια ...διόρθωση (δεν αποβάλλονται εύκολα οι επαγγελματικές συνήθειες, σόρυ :) ), πως η τόλμη και το θάρρος είναι οι προϋποθέσεις. Τα ζητούμενα είναι τα...παιχνιδίσματα με τον άνεμο και τα κύματα και τα ακρογιάλια και τα λιμάνια κλπκλπ.
Εκτός κι αν είναι τις στεριανός οπότε μπορεί όπου "πέλαγος" να βάλει: κάμπος ή κορυφή ή...
Θέλω να πω πως τα "ζητούμενα" είναι πολύ προσωπικά...

Καλή βδομάδα σε όλους
και ειδικά σε σένα Νίκο, με τα παιχνιδιάρικά σου κείμενα ;-)

φτερό στον άνεμο... είπε...

Εεεεε τι να πω! ..τελικά...ή που όλοι το ρίξαμε στα τολμηρά και τώρα το γλεντάμε ή που από την πολλή τόλμη, τα φτύσαμε!!
Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους με καλή διάθεση......λέμε τώρα!!! :):):)

Katerina Kalfopoulou είπε...

γεια σας και πάλι!

Νίκο, γράφω εδώ γιατί δεν έχω άλλον τρόπο επικοινωνίας!?

Θα πας αυτήν την Παρασκευή στο Μπενάκη?
[ Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010, ώρα 7μμ
Ευκλείδης και Εντροπία: Μία σύντομη πορνογραφική σχέση

Συζήτηση των μαθηματικών Πέτρου Δελλαπόρτα, καθηγητή στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Γιάννη Κοντογιάννη, αναπληρωτή καθηγητή στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Πόσο καλά μπορεί ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος, και συνάμα ερευνητής μαθηματικός, να καταλάβει τη δουλειά ενός συναδέλφου του, έστω κι αν αυτός δουλεύει σε παρεμφερή τομέα; Και τι μπορεί να συμβεί όταν ένας δύσπιστος στατιστικός προσπαθεί να διεισδύσει στην έννοια της εντροπίας στη θεωρία πληροφορίας; Η συζήτηση περνά από πρωτόγνωρα μονοπάτια, που οδηγούν σε αναπάντεχες συναντήσεις, από τη πορνογραφία ως τη θεωρία αριθμών.]

αν μπορείς πήγαινε. Είναι εξαιρετικοί και οι δυό. Απίστευτο χιούμορ, απίστευτη θεατρικότητα και απεριόριστες γνώσεις...
Εγώ έχω βγάλει ήδη εισιτήριο :)

Φτερό στον άνεμο, γυναίκας μοιάζεις...μη μας γκρινιάζεις... μη μας γκρινιάζεις...

Πλάκα σου κάνω.

Καλό βράδυ σε όλους κι αν χανόμαστε ας είναι επειδή έχουμε πολλά κι ενδιαφέροντα να κάνουμε!

φτερό στον άνεμο... είπε...

Νικόλα ψυχή μου...μου επιτρέπεις ε;

Μ+Κ..γυναίκα μοιάζεις,μη σχολιάζεις, μη σχολιάζει! ;)

Υγ παρεμπιπτόντως, α δε γίνεται.. θα το σχολιάσω! ..το ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ+ΕΝΤΡΟΠΙΑ+ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ..εεεεε αυτό και αν είναι τολμηρό!!! (όχι το θέμα...το να πάει κανείς να το παρακολουθήσει!

Πλάκα σου κάνω ;)

Άντε, καλά να περάσετε λέμε, ζηλεύωωωωωω :)))

Katerina Kalfopoulou είπε...

εσύ φτερό δεν είσαι στην Αθήνα!?

(έχει πλάκα που στήσαμε το "πηγαδάκι" στο ξένο blog!)

να είσαστε όλοι καλά

φτερό στον άνεμο... είπε...

Νίκο μου...μπαρδόν ε; καταλαβαίνεις..

..όχι καλέ! Δεν είμαι Αθήνα, οχτώ ώρες δρόμο με το τουτού...
ααααααχ, άτιμη κενο-νία!!! :))

Υγ Νικόλα, τους θερμούς χαιρετισμούς μου στα Ανοιχτά Πανιά..και..καλούς ανέμους :))

Παιχνιδιάρης είπε...

Φτερό μου καλό και Κατερίνα των Μ+Λ, είναι χαρά μου να διαβάζω τα σχόλιά σας, ακόμη κι αν δεν έχουν άμεση σχέση με τη συγκεκριμένη ανάρτηση (γιατί έμμεση έχουν, μιας και θέλει τόλμη η επικοινωνία...)!

Κατερίνα, θέλω πολύ να έρθω την Παρασκευή - πιστεύω να τα καταφέρω, θα πρέπει όμως πρώτα να κλείσω κάποια μέτωπα στη δουλειά μου... Τον ένα ομιλητή τον ξέρω καλά, είχα την τύχη να παρακολουθήσω ένα εξάμηνο τις... παραστάσεις του (θεωρώ ότι ήταν ο καλύτερος καθηγητής που είχα στις προπτυχιακές μου σπουδές)... Για τον άλλο έχω ακούσει μόνο ότι είναι δυνατός ερευνητής και ψώνιο μεγάλο. Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια, θα μου πείτε δικαίως...

Τίτλο όμως που διαλέξανε και αυτοί βρε Φτερό μου! Πολύ "τολμηρός", ένα πράμα!

ΥΓ: Σε περίπτωση που κάποιος δεν θέλει να γράφει προσωπικά σχόλια στο blog, στο προφίλ μου έχει πλέον προστεθεί και ένας λογαριασμός e-mail, τον οποίο συχνά - πυκνά παρακολουθώ...

φτερό στον άνεμο... είπε...

...όχι καλέ! γιατί στο μέιλ? Άκου εκεί! Απαπα! Εδώ είναι πιο αναπαυτικά, καναπές, κουβεντούλα ..καλε!! καλέ ψηλέ?!! καφέ δεν θα μας κεράσεις?? Μα τίποτα πια??? :))) Πάω και γω τώρα, ώρα είναι, αρμένικη την έκανα την επίσκεψη,
άντε..κι αύριο μέρα είναι ! ;)