Στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τις πυρκαγιές δεν είχε πολύ κόσμο. Κι εγώ μέχρι την τελευταία στιγμή δεν είχα αποφασίσει αν άξιζε να πάω. Απ΄τη μια δεν έβλεπα το νόημα σε μια τέτοια ενέργεια - η ζημιά έχει ξαναγίνει πολλές φορές (και η προπερσινή π.χ. συγκέντρωση διαμαρτυρίας δεν έφερε, όπως αποδεικνύεται, αποτέλεσμα), η ζημιά θα γίνεται και θα ξαναγίνεται όσο σκεφτόμαστε το συμφέρον μας αποκλειστικά μέ υλιστικούς όρους. Απ΄την άλλη, καιρό τώρα έχει εξασθενίσει η πίστη μου στις συλλογικές προσπάθειες.
Ευτυχώς, η σύντροφος μου είχε ακούσει το μεσημέρι της Παρασκευής για την επικείμενη σύγκεντρωση και μου πρότεινε να πάμε. Αμφιταλαντεύτηκα για λίγο, αλλά σταθμίζονας και το γεγονός ότι η συγκέντρωση θα αποτελούσε και μια καλή αφορμή για βραδινή βόλτα στο κέντρο, δέχτηκα. Μου έκανε εντύπωση ότι οι παρευρισκόμενοι - μαυροντυμένοι οι περισσότεροι - ήταν απλοί πολιτές, χωρίς σημαίες και ταμπούρλα, που βγήκαν στους δρόμους για να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Ανάμεσά τους ήταν κι ένας παλιόφιλός μου από τη Ρόδο - χάρηκα πολύ που τον είδα μετά από χρόνια, χάρηκα ιδιαίτερα που τον είδα εκεί. Ναι, ίσως δεν είναι μόνο η απόκτηση αγαθών και η κατανάλωση τους η μόνη μας κοινή επιδίωξη με τους άλλους.
Όταν άρχισε να σουρουπώνει είχε πια μαζευτεί όσος κόσμος ήταν να μαζευτεί και τη σχετική ησυχία του πλήθους διαδέχθηκαν κάποια οικολογικά συνθήματα. Συνθήματα που δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν προβλημάτισαν αυτούς που μας ζητούν να τους εμπιστευτούμε την εξουσία, συνθήματα που όμως έδωσαν διέξοδο στα αρνητικά συναισθήματα. Και έτσι η απογοήτευση και η πικρία μετασχηματιστηκε σε χαμόγελο και σε αγωνιστική αισιοδοξία.
Ευτυχώς, η σύντροφος μου είχε ακούσει το μεσημέρι της Παρασκευής για την επικείμενη σύγκεντρωση και μου πρότεινε να πάμε. Αμφιταλαντεύτηκα για λίγο, αλλά σταθμίζονας και το γεγονός ότι η συγκέντρωση θα αποτελούσε και μια καλή αφορμή για βραδινή βόλτα στο κέντρο, δέχτηκα. Μου έκανε εντύπωση ότι οι παρευρισκόμενοι - μαυροντυμένοι οι περισσότεροι - ήταν απλοί πολιτές, χωρίς σημαίες και ταμπούρλα, που βγήκαν στους δρόμους για να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Ανάμεσά τους ήταν κι ένας παλιόφιλός μου από τη Ρόδο - χάρηκα πολύ που τον είδα μετά από χρόνια, χάρηκα ιδιαίτερα που τον είδα εκεί. Ναι, ίσως δεν είναι μόνο η απόκτηση αγαθών και η κατανάλωση τους η μόνη μας κοινή επιδίωξη με τους άλλους.
Όταν άρχισε να σουρουπώνει είχε πια μαζευτεί όσος κόσμος ήταν να μαζευτεί και τη σχετική ησυχία του πλήθους διαδέχθηκαν κάποια οικολογικά συνθήματα. Συνθήματα που δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν προβλημάτισαν αυτούς που μας ζητούν να τους εμπιστευτούμε την εξουσία, συνθήματα που όμως έδωσαν διέξοδο στα αρνητικά συναισθήματα. Και έτσι η απογοήτευση και η πικρία μετασχηματιστηκε σε χαμόγελο και σε αγωνιστική αισιοδοξία.
2 σχόλια:
Η ωραία εικόνα που περιγράφεις μου έφερε στο μυαλο τα πλάνα που είδα σήμερα στην τηλεόραση από την επετειακή συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ στο Θησείο, όπου "η πλατεία ήταν γεμάτη" από σημαιοφόρους οπαδούς του "πράσινου" κόμματος, οι οποίοι, αντίθετα με τη μελαγχολική αισιοδοξία των μελών της δικής σου συγκέντρωσης, πανηγύριζαν και ενθουσιάζονταν με την ιδέα της επικείμενης νίκης του "πράσινου" κόμματος. Τόσοι πολλοί ενωμένοι "νέοι εγωισμοί", αδιάφοροι και ανίκανοι να προστατέψουν έστω κι ένα δέντρο!
Ένας συνάδελφος στη δουλειά μου είναι οργανωμένος πασόκος εδώ και πολλά... Τον είδα σήμερα το πρωί χαρούμενο και αφού τον πείραξα λιγάκι για τις μέρες που θα ρθουν, μου είπε "ρε πστη μου, μυρίστηκε ο κόσμος εξουσία και έτρεξε να αρπάξει κάτι...".
Δημοσίευση σχολίου