Κάνεις οτιδήποτε για να αποφύγεις τη σύγκρουση,
Τη σύγκρουση που θα σε λυτρώσει.
Γιατί δεν τολμάς να ρωτήσεις
Aυτό που φοβάσαι να ρωτήσεις;
Μήπως φοβάσαι πως ρωτώντας γι΄αυτό
Uα το φέρεις πιο κοντά στο να πραγματωθεί;
Μην ξεχνάς ότι στην πραγματικότητα ρωτώντας έφτασες όπου έφτασες...
Τη σύγκρουση που θα σε λυτρώσει.
Γιατί δεν τολμάς να ρωτήσεις
Aυτό που φοβάσαι να ρωτήσεις;
Μήπως φοβάσαι πως ρωτώντας γι΄αυτό
Uα το φέρεις πιο κοντά στο να πραγματωθεί;
Μην ξεχνάς ότι στην πραγματικότητα ρωτώντας έφτασες όπου έφτασες...
2 σχόλια:
poios eisai re?
Έκατσα χθες και διάβασα τα posts σου. Οι περισσότερες καταχωρήσεις σου με άγγιξαν. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που γράφεις, έχεις το δικό σου στίγμα. Από τα λίγα που ξέρω, το στυλ σου ίσως να έχει κάποια συγγένεια με αυτό του Ορχάν Παμούκ (έχεις διαβάσει το Ινσταμπούλ;).
Κάτι έγραφες για την αγάπη, την αθανασία και το νόημα της ζωής και μου άρεσε ιδιαίτερα. Το ένιωθα κι εγώ αυτό που λες, αλλά δε μου βγήκε να το συσχετίσω τόσο απλά και όμορφα...
Μου άρεσαν πολύ και όσα έγραψες για τη ζωή στην επαρχία, το κείμενο σου στα αγγλικά όπου κάνεις κάποιο είδος αυτοκριτικής (που ωστόσο ενδιαφέρει και τους αναγνώστες σου, ειδικά εκεί που μιλάς για τη "λογική" σου), τα όνειρα και τους εφιάλτες σου (ειλικρινά, πρώτη φορά διάβασα όνειρου κάποιου σε μορφή ποιήματος, και το βρήκα καταπληκτικό!), το κείμενο με το ξενοδοχείο Ιλίσια και έναν Νίκο που δεν ήρθε γιατί ίσως είχε άλλες προτεραιότητες στη ζωή του...
mainmenu, είμαι ο ψηλός, η "συμπάθειά" σου από την παρέα στο νησί...
Φιλιά πολλά, καλό καλοκαίρι και καλή δύναμη τώρα στα σκηνάκια!
Δημοσίευση σχολίου